Nanotechnologia
- 10 czerwca, 201817 listopada, 2019
- przez Marcin Kuta
Nanotechnologia w pigułce, czyli Twoja baza wiedzy*
Produkty NanoBeauty zawierają prawdziwe nanocząsteczki srebra Ag(nano) i złota Au(nano), wodne, zawiesinowe, dyspersyjne roztwory nanocząsteczek metalicznego złota i srebra, które nie mają nic wspólnego z jonowymi roztworami srebra i złota.
Prawdziwe, stabilne preparaty nanocząstek metalicznego srebra i złota wykonane metodą ablacji laserowej nie klastrują się, nie tracą swojej barwy. Zawiesinowy, dyspersyjny wodny roztwór nanocząsteczek srebra w stężeniu 100 ppm/litr jest klarowny, pochłania światło słoneczne i posiada optycznie brązową barwę. Zawiesinowy, dyspersyjny wodny roztwór nanocząsteczek złota w stężeniu 10 ppm/litr jest klarowny, pochłania światło słoneczne i posiada optycznie różową barwę. W praktyce stosuje się roztwory wodne: 100-250 ppm/litr nanocząsteczek srebra oraz 10-25 ppm/litr nanocząsteczek złota.
Bardzo istotnym elementem stosowania nanocząstek ww. metali szlachetnych jest pewność, aby cząsteczki te nie klastrowały się, tzn. nie sklejały się w większe agregaty, przez co mogłyby zupełnie stracić swoje właściwości biostymulacyjne. Większość preparatów dostępnych na rynku nie spełnia tego warunku. Wykonane są za pomocą elektrolizy wodnych roztworów soli srebra lub podczas jonizacji wody przy użyciu elektrod srebrnych. Już po upływie 20-30 sekund od ww. procesów wykazują sklastrowanie do rozmiarów ponad 300-700 nm i tracą swoje właściwości! Tracą barwę i mają wygląd „czystej wody”.
Nanocząsteczki i antybiotyki
Współczesne antybiotyki zabijają tylko niektóre bakterie i grzyby. Często są nieskuteczne w zwalczaniu zakażeń szpitalnych i mikrobów, zmutowanych przez przewlekłe terapie farmaceutyczne. Dodatkowo są toksyczne dla ludzi i zwierząt. Ponadto są zupełnie nieskuteczne w zwalczaniu wirusów, takich jak: wirusy grypy lub zwykłego przeziębienia, lub też od nich groźniejszych wirusów: HIV, ospy wietrznej, świnki, odry, wścieklizny, wirusowego zapalenia płuc, zapalenia istoty szarej rdzenia kręgowego, paraliżu dziecięcego, opryszczki, wirusowego zapalenia wątroby, SEPSY. Antybiotyki są również nieskuteczne w leczeniu odwirusowych nieżytów i nowotworów. Przez to choroby, często przewlekłe, towarzyszące, wywołane grzybami, pleśniami, drożdżakami, pierwotniakami i pasożytami opanowują coraz większy procent ludzkiej populacji. Niestety ludzkość, wyposażona w antybiotyki, przegrywa ostatecznie walkę z drobnoustrojami chorobotwórczymi. W ujęciu farmaceutycznym wydaje się wątpliwe, aby inna substancja podobna do antybiotyków mogła rozwiązać wszystkie wyżej wspomniane problemy.
A jednak, doniesienia naukowe wielu instytutów badawczych mówią nam, że metaliczne nanocząsteczki srebra i złota mogą to uczynić! W przeciwieństwie do antybiotyków, nanocząsteczki srebra są substancją bezpieczną, nietoksyczną, która nie kumuluje się w organizmie. Niszczą one patogeny i ich nowe mutacje, czego antybiotyki nie potrafią. Istnieje wiele farmaceutycznych antybiotyków, każdy z nich ma własne „specjalne i wybiórcze” działanie, poprzez które może unicestwić średnio kilka rodzajów mikroorganizmów chorobotwórczych. Antybiotyki działają chemicznie, dopiero po przekroczeniu odpowiednich stężeń, często groźnych dla zdrowia.
Natomiast nanocząsteczki srebra niszczą ponad 650 różnych patogenów, większość znanych patogenów. Nanocząsteczki srebra mają stosunkowo duży ładunek dodatni, zaś większość znanych antybiotyków nie posiada tak silnego ładunku. Sprawia to, że srebro dosłownie „wyszukuje” i niszczy patogeny. To działanie srebra zostało trafnie określone w literaturze przez Dr. Roberta Becka, jako efekt „srebrnego pocisku” o działaniu ciągłym, permanentnym. Nanocząsteczki srebra niszczą większość drobnoustrojów natychmiast, w chwili kontaktu, poprzez utlenianie patogenów: wirusów, bakterii, grzybów, drożdżaków, pierwotniaków.
Antybiotyki nie działają na wirusy. Antybiotyki zabiją bakterie tylko w chwili, gdy zaczynają się dzielić (penicyliny), lub zapobiegają podziałowi bakterii (tetracykliny). W pierwszym przypadku może upłynąć kilka dni, zanim bakterie zaczną się dzielić. W drugim przypadku bakterie w ogóle nie giną, a jedynie blokowana jest ich replikacja. Dlatego tak często po terapiach antybiotykowych dochodzi do wznowy zakażenia. W przypadku nanocząsteczek srebra działanie biobójcze jest natychmiastowe i trwa dalej permanentnie. Nanocząsteczki srebra są bardzo efektywnym katalizatorem. Gdy tylko utlenią patogen, traci on swój ujemny ładunek i po prostu odpływa lub ginie, a nanocząsteczki srebra mogą działać dalej i zaatakować kolejny mikroorganizm chorobotwórczy. Antybiotyki zazwyczaj wiążą się z patogenami i na każdy wyeliminowany patogen zużyta zostaje jedna cząsteczka czy też molekuła antybiotyku.
Ze względu na silne działanie bakteriobójcze, nanocząsteczki srebra okazały się wysoce skuteczne w zapobieganiu i zwalczaniu infekcji i chorób, łącznie z AIDS, zakażeniami gronkowcowymi i paciorkowcowymi, łącznie z SEPSĄ. Są zalecane jako środek wspomagający każde leczenie, w przypadku leczenia z wyboru wielu chorób infekcyjnych.
W formie kosmetyków można również je stosować miejscowo w przypadku chorób skóry oraz okresowo w celach profilaktycznych. Srebro posiada zdolność dezaktywowania bakterii, ponieważ jest silnym katalizatorem w procesie utleniania. Hamuje więc reprodukcję bakterii. Badania naukowe nie wskazują na żadne negatywne efekty uboczne podawania prawidłowo sporządzonego roztworu nanocząsteczek srebra. Nigdy nie zanotowano negatywnych reakcji na nanocząsteczki srebra i złota, ani na żadne ich pochodne.
Lecznicza wartość nanocząsteczek srebra
Według literatury naukowej lecznicze właściwości srebra polegają na tym, że jest ono „naturalnym antybiotykiem”, upośledzającym układ enzymatyczny mikroorganizmów chorobotwórczych, który wszystkie jednokomórkowe patogeny wykorzystują w swoim tlenowym i beztlenowym metabolizmie oddychania. Sprawia to, że owe patogenne mikroorganizmy i ich wielopostaciowe zmutowane formy giną w krótkim czasie przy bezpośrednim kontakcie z nanocząsteczkami srebra.
Organizmy chorobotwórcze nie potrafią. wypracować odporności na takie działanie srebra, a ich mutacje są tak samo podatne na jego błyskawiczne działanie. W badaniach naukowych nie zanotowano rozwoju szczepów bakterii odpornych na działanie srebra. Ponadto srebro nie tylko zabija organizmy wywołujące choroby. Zaobserwowano powszechnie, że przyczynia się również do znacznego przyrostu masy kości i przyspiesza gojenie się uszkodzonych tkanek.
Wzmocnienie działania nanocząsteczek srebra
W wielu doniesieniach naukowych ostatnich lat oraz w opiniach osób, stosujących nanocząsteczki srebra, skojarzenie ich z nanocząsteczkami złota wzmacnia ich działanie. Szczególnie w przypadkach wspomagania leczenia w czynnej chorobie nowotworowej. Przyspieszenie terapii oraz podniesienie jej skuteczności jest niesłychanie istotne, szczególnie dla osób, u których dynamika rozwoju choroby osiąga stany groźne dla życia. W praktykach terapeutów, którzy stosują skojarzone leczenie nanocząsteczkami srebra i złota, mówi się o efekcie tzw. „turbo” lub „dopchnięcia nanocząsteczek srebra”. Ważne jest, aby preparaty zawierały prawdziwe: trwałe i nieklastrujące się nanocząsteczki srebra o średnicy 6-12 nm oraz złota o średnicy 12-18 nm. W przeciwnym wypadku, tak jak w roztworach koloidalnych uzyskanych metodą elektrolizy wody, jony złota lub srebra poklajstrują się, a ich działanie biologiczne może być wówczas zupełnie niezauważalne.
Nanocząsteczki srebra i złota przy wspomaganiu skutecznego leczenie raka
Udowodniono, że wiele nowotworów może powstawać przy dłuższym działaniu określonych wirusów, szczególnie u nosicieli wirusów: ADV, CMV, HPV, EBV, COXACKIE-V i innych. Niektóre badania epidemiologiczne wskazują również na pewne istotne powiązanie pomiędzy powstawaniem raka, a występowaniem candida albicans w organizmie chorych. Wykazano bezspornie, że srebro skutecznie zwalcza grzyby typu candida. Zatem zwalczanie infekcji i nosicielstwa ww. patogenów za pomocą nanocząsteczek srebra jest niesłychanie istotnym, nie dającym się przecenić, elementem profilaktyki i zwalczania chorób nowotworowych.
Dodatkowym bardzo ważnym, wtórnym działaniem nanocząsteczek srebra w płynach fizjologicznych jest nasycanie ich wolnymi dodatnimi jonami srebra (dodatnio naładowane nanocząsteczki srebra w procesie mikroelektrolizy w płynach fizjologicznych wytwarzają dodatnie jony srebra). Ich działanie biologiczne na komórki nowotworowe poprzez blokowanie mitozy (namnażania) może być jednym z głównych elementów zwalczania czynnych chorób nowotworowych. Pomimo, że dokładny mechanizm blokowania mitozy komórek rakowych nie został do dziś poznany, przetestowano działanie jonów różnych metali i stwierdzono, że tylko srebro, zatrzymuje mitozę komórek rakowych.
Poniżej prezentujemy podstawowe różnice między koloidalnymi roztworami srebra i prawdziwymi nanocząsteczkami z produktów NanoBeauty.
Ag(nano), Au(nano), czyli wodne, zawiesinowe, dyspersyjne roztwory nanocząsteczek metalicznego złota i srebra.
- Nietoksyczne
- Wydalane łatwo z organizmu
- Selektywnie biobójcze
- Niszczące wyłącznie patogeny
- Niszczące chore ludzkie komórki
- Aktywne antyoksydacyjnie
- Bezpieczne w stosowaniu dla wszystkich
- Certyfikowane zgodnie z prawem EU
- Zarejestrowane w CPNP
- Precyzyjnie oznaczone, zgodnie z INC
Wspomagają detoksykację organizmu i są efektywne we wspomaganiu terapii przeciwzwyrodnieniowych i przeciwnowotworowych, co zostało potwierdzone w bogatej, światowej bibliografii naukowo-medycznej.
Ag+, Au+, czyli wodne, elektrolitowe roztwory jonów srebra i złota.
- Toksyczne, tworzą chlorki, siarczki i azotyny
- Niewydalane, kumulowane w organizmie
- Totalnie biobójcze
- Niszczące wszystkie żywe komórki
- Niszczące zdrowe ludzkie komórki
- Nieaktywne antyoksydacyjnie
- Niebezpieczne w stosowaniu
- Nie posiadają Certyfikacji zgodnej z prawem EU
- Nieprecyzyjnie lub wcale nieopisywane
- Opisywane niezgodnie z INCI
- Toksyczne, tworzą chlorki, siarczki i azotyny
Zastosowanie może prowadzić do trwałego uszkodzenia tkanki nerwowej i układu krążenia, srebrzycy i innych groźnych powikłań.
Poniżej prezentujemy najczęściej zadawane na spotkaniach informacyjnych pytania wraz z odpowiedziami. Wszelkie informacje w odpowiedziach opierają się na zamieszczonej na końcu bibliografii źródłowej.
Układ koloidalny (koloid, układ koloidowy, roztwór koloidalny) – niejednorodna mieszanina, zwykle dwufazowa, tworząca układ dwóch substancji, w którym jedna z substancji jest rozproszona w drugiej (w tym przypadku w wodzie – dopisek autora). Rozdrobnienie (czyli dyspersja) substancji rozproszonej jest tak duże, że fizycznie mieszanina sprawia wrażenie substancji jednorodnej, jednak nie jest to wymieszanie na poziomie pojedynczych cząsteczek. (źródło: WIKIPEDIA.PL)
Układ koloidalny (koloid, roztwór koloidalny) – niejednorodna mieszanina, zwykle dwufazowa, tworząca układ dwóch substancji, w którym jedna z substancji jest rozproszona: (jony srebra Ag i/lub jony złota Au), w drugiej - w wodzie. Obecnie najczęściej produkowane w procesie elektrolizy przy użyciu elektrod wykonanych ze srebra lub złota. Rzadziej produkowane w procesie elektrolizy wodnych roztworów soli srebra lub złota. Jony dodatnio naładowane otrzymujemy przez odrywanie co najmniej jednego bądź kilku elektronów od atomu. Przykładowo: gdy od atomu srebra oderwiemy jeden elektron, otrzymamy kation Ag+, gdy od atomu złota oderwiemy jeden elektron, otrzymamy kation Au+ itd. Rozmiar kationu jest zawsze mniejszy od rozmiaru atomu wyjściowego. Oderwanie elektronu(ów) powoduje, że łączne siły odpychania pomiędzy nimi zostają zmniejszone, czego skutkiem jest zmniejszenie chmury elektronowej. By utworzyć kation, niezbędne jest dostarczenie pewnej ilości energii, nazywamy ją energią jonizacji. Uzyskuje się to ww. procesie elektrolizy. Niektórzy producenci jonowych roztworów koloidalnych stabilizują je polimerami różnych substancji i/lub dodatkowymi jonami innych substancji, np. związkami krzemu, boru w osnowie cząstek białka lub substancji aktywnych o działaniu farmakologicznym (technologie syntezy farmaceutycznej), nazywając je ”poetycko”: mono-, di-, poli-jonami. Ze względu na reaktywność wolnych i/lub uwolnionych po wchłonięciu jonów, tj. kationów Ag+, i tworzenie w ludzkim organizmie szkodliwych soli srebra i/lub innych złożonych substancji, wypierane są przez roztwory zawiesinowe metalicznych nanocząsteczek niejonowych srebra i złota uzyskanych metodą hutniczą, za pomocą ablacji laserowej metalicznego srebra lub złota w środowisku wodnym.
Są to cząsteczki metalu srebra lub złota, uzyskane metodą ablacji laserowej w wodnym środowisku. Najczęściej wykorzystuje się: nanocząsteczki srebra Ag o średnicy: 2-12 [nm], zawierające od kilkudziesięciu do kilkuset atomów oraz nanocząsteczki złota Au o średnicy: 12–18 [nm], zawierające kilka tysięcy atomów. W postaci suchej - tak rozdrobnione – przyjmują (m.in. dzięki ruchom Van Der Waalsa) powierzchniowy ładunek elektryczny, odpychają się, uzyskując lotność, tzw. fluidyzację, dzięki czemu mogą ulotnić się z pojemnika niczym „dym z papierosa”. Można je skutecznie zmagazynować wewnątrz płynu, np. wody, w której utworzą wodny, zawiesinowy, dyspersyjny, niejonowy roztwór.
„Obecność srebra stwierdzono we wszystkich tkankach organizmów morskich i lądowych w zakresie stężeń 0,005–0,6 ppm. Dzienne pobranie srebra przez człowieka szacuje się na 1,8–80 μg . Srebro może być absorbowane do organizmu zarówno z płuc, jak i przewodu pokarmowego. Osoby mające bezpośredni kontakt z jonowym srebrem są w dużym stopniu narażone na jego wchłanianie do organizmu, nawet przez skórę. Wówczas po dostaniu się do krwiobiegu i połączeniu z albuminami osocza, trafia ono do wątroby odpowiedzialnej za wiązanie tego metalu w organizmie. Srebro wiązane jest głównie przez metalotioneiny (niskocząsteczkowe białka odznaczające się wysoką zawartością reszt cysteinowych) i inne białka o cechach metalotioneiny. Może ono powodować wzrost ich stężenia, co świadczy o właściwościach biostymulujących srebra. W badaniach na szczurach wykazano, że zarówno po iniekcji dożylnej, jak i podskórnej, wątroba jest narządem odpowiedzialnym za odkładanie Ag w ustroju. Stwierdzono, że zdrowe osoby wydalają zaledwie 1 μg srebra/dobę. Odnotowano przypadki, gdzie poziom ten jest znacznie wyższy i wynosi ok. 10 μg srebra/dzień. Osoby te wykazują długotrwale podwyższony poziom Ag w tkankach, gdzie występuje w postaci siarczku srebra. Forma ta jest związkiem nierozpuszczalnym. Nadmierna dawka srebra jonowego prowadzi do srebrzycy – tzw. argyrii przewlekłej, występującej pod postacią miejscową, bądź uogólnioną. Aby wywołać srebrzycę, minimalna doustna dawka podawana przez pół roku musiałaby wynosić od 25 do 30 g. Tak zwiększona zawartość srebra w pożywieniu powoduje u człowieka przebarwienia skóry i błon w formie niebieskoszarych plamek, czasami łącznie z przebarwieniami oczu. Forma uogólniona srebrzycy odznacza się wystąpieniem rozpowszechnionej pigmentacji, szczególnie w okolicach twarzy, a nawet czarnych plam z metalicznym połyskiem. Z upływem czasu u chorych dotkniętych srebrzycą pojawiają się stałe ubytki srebra w ściankach naczyń krwionośnych i tkankach powiązanych z nimi. Wysokie dawki koloidalnego srebra podawane dożylnie zwierzętom powodują śmierć na skutek obrzęku.”
Źródło: cytat z BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XL, 2007, 2, str. 205 – 209, Renata Żelazowska, Kazimierz Pasternak „METALE SZLACHETNE: SREBRO (Ag), ZŁOTO (Au), PLATYNA (Pt)W BIOLOGII I MEDYCYNIE” Katedra i Zakład Chemii Medycznej Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Lublinie.
Tak, są bezpieczne, ponieważ jako metale szlachetne nie wchodzą łatwo w reakcje chemiczne z ludzkim i/lub zwierzęcym organizmem (patrz pytanie nr 3). Srebro i złoto, występujące w roztworach wodnych marki FOR HEALTH – NANOBEAUTY, mają formę kulistych metalicznych tworów, o średnicy od kilku do kilkunastu nanometrów, dzięki czemu są łatwo wydalane przez nabłonki (poprzez przestrzenie międzykomórkowe) wraz z wydzielanym: moczem, śliną, śluzem, łzami, potem i in. Zgodnie z prawem unijnym wszystkie nanocząsteczki mniejsze od 100 nm muszą być zarejestrowane w bazie portalu CPNP (Rozporządzenie Kosmetyczne Parlamentu i Rady Europy Nr 1223/2009 o notyfikacji kosmetyków w rejestrze portalu CPNP – Cosmetics Products Notification Portal, w art. 16 dotyczącego notyfikacji materiałów nanocząsteczkowych i podręcznika wprowadzania do bazy nanocząsteczkowych składników w systemie uwierzytelniania Bazy CPNP stanowi o numerze referencyjnym ww. bazy CPNP jako zastrzeżonej informacji z bezwzględnym zakazem ujawniania go w materiałach upublicznionych wraz z zakazem oznaczania nim oświadczeń na opakowaniach, etykietach i materiałach informacyjno–reklamowych).
Zgodnie z prawem unijnym wszystkie nanocząsteczki mniejsze od 100 nm muszą być zarejestrowane w bazie portalu CPNP (Rozporządzenie Kosmetyczne Parlamentu i Rady Europy Nr 1223/2009 o notyfikacji kosmetyków w rejestrze portalu CPNP – Cosmetics Products Notification Portal, wg art. 16 dotyczącego notyfikacji materiałów nanocząsteczkowych i podręcznika wprowadzanie do bazy nanocząsteczkowych składników w systemie uwierzytelniania Bazy CPNP stanowi o numerze referencyjnym ww. bazy CPNP jako zastrzeżonej informacji z bezwzględnym zakazem ujawniania go w materiałach upublicznionych wraz z zakazem oznaczania nim oświadczeń na opakowaniach, etykietach i materiałach informacyjno–reklamowych).
Produkty firmy FOR HEALTH Sp. z o.o. uzyskały numer referencyjny w rejestrze CPNP po spełnieniu wszystkich atrybutów wymaganych przez Rozporządzenie Kosmetyczne Parlamentu i Rady Europy Nr 1223/2009 o notyfikacji kosmetyków w rejestrze portalu CPNP – Cosmetics Products Notification Portal , według artykułu 16. Certyfikat skutecznej i prawidłowej rejestracji został wystawiony przez Instytut Medycyny Pracy, Biuro ds. notyfikacji w Bazie CPNP.
| Właściwości | Prawdziwe roztwory nanocząsteczek | Koloidy jonowe | |
| Ag(nano) | Au(nano) | ||
| Sposób produkcji | Ablacja laserowa | Elektroliza | |
| Barwa | brązowa | czerwona | bezbarwne |
| Test wiązką światła laserowego | Iskrzenie nanocząsteczek na linii światła | brak efektów | |
Zawartość nanocząsteczek wykonanych z dowolnych materiałów podaje się w ilości [ppm] w litrze lub kilogramie produktu. Np. 50 ppm Ag(nano)/litr H2O, 50 ppmAg(nano)+5ppmAu(nano)/litr H2O
(ang. parts per million) – sposób wyrażania stężenia bardzo rozcieńczonych roztworów związków chemicznych. Stężenie to jest pochodną ułamka molowego i określa, ile cząsteczek związku chemicznego przypada na 1 milion cząsteczek roztworu.
1 ppm=1 / 10⁶=1 x 10⁻⁶=1 x 10⁻⁴% ( jedna milionowa, jedna dziesięciotysięczna procenta)
W przypadku mieszanin gazów stężenie wyrażone w ppm może być łatwo przeliczone ze stężenia molowego poprzez pomnożenie tego ostatniego przez milion. W przypadku roztworów ciekłych sytuacja się komplikuje, gdyż trzeba jeszcze wziąć pod uwagę gęstość i masę cząsteczkową rozpuszczalnika.
Jednostka [ppm] jest też czasem stosowana jako sposób wyrażenia ułamka wagowego, zwykle jednak w takim przypadku należy o tym specjalnie poinformować pisząc np. ppm (wagowo). Gdy za skrótem ppm nie ma żadnych dodatkowych informacji, przyjmuje się, że mowa jest o ułamku molowym.
Skład każdego produktu kosmetycznego musi być, wg prawa Unii Europejskiej, zadeklarowany w nazewnictwie INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients). Deklaracja ta musi znajdować się na opakowaniu produktu lub na ulotce dołączonej do kosmetyku, gdy opakowanie jest za małe. Nazewnictwo to jest międzynarodowe. Dopiero w 1997 roku została ustalona przez Unię Europejską dokładna lista składników, które muszą być wypisane w kolejności ilościowo malejącej.
Produkty zawierające nanocząsteczki mogą zmieniać barwę, ponieważ ich kolor jest natury optycznej, nie są zabarwione chemicznie.
W różnych warunkach, zależnie od temperatury, rodzaju światła (dzienne pochmurne, dzienne słoneczne, sztuczne ledowe, świetlówkowe, żarowe i inne) oraz od układu przestrzennego nanocząsteczkowych składników preparatu np. NANOSERUM, z uwzględnieniem sprawności siatkówki oka, patrzącego będzie zauważany różny kolor optyczny, odcienie od szarego do różowego. Skład i zawartość wagowa, i co jest najważniejsze, skuteczność działania - jest niezmienna i gwarantowana w okresie gwarancyjnym podanym na opakowaniu.
Podobnie zmiennie może być odbierany smak preparatów: od słodkiego poprzez gorzki do kwaśnego. Zależy to od aktualnego odczynu pH języka i subiektywnej oceny smaku.
-
^H.Lu et al. (2011). "Seed-mediated Plasmon-driven Regrowth of Silver Nanodecahedrons (NDs)". Plasmonics 7 (1): 167–173. doi:10.1007/s11468-011-9290-8.
-
^Stepanov, A. L.; Popok, V. N.; Hole, D. E. (2002). Glass Physics and Chemistry 28 (2): 90. doi:10.1023/A:1015377530708.
-
^ Magnetic antimicrobial nanocomposite based on bacterial cellulose and silver nanoparticles Manthiriyappan Sureshkumar, Dessy Yovita Siswanto and Cheng-Kang Lee, J. Mater. Chem., 2010, 20, 6948-6955.
-
^ Montazer, Majid; Farbod Alimohammadi, Ali Shamei, Mohammad Karim Rahimi (Jan 2012). "In situ synthesis of nano silver on cotton using Tollens’ reagent". Carbohydrate Polymers 87: 1706– 1712. doi:10.1016/j.carbpol.2011.09.079.
-
^ Samsung's Silver Nano Washer Ads Reportedly Exaggerated, Nov 21, 2005
-
^ Johnston HJ, Hutchison G, Christensen FM, Peters S, Hankin S, Stone V (April 2010). "A review of the in vivo and in vitro toxicity of silver and gold particulates: particle attributes and biological mechanisms responsible for the observed toxicity". Crit. Rev. Toxicol. 40 (4): 328–46. doi:10.3109/10408440903453074. PMID20128631.
-
^ Ahamed M, Alsalhi MS, Siddiqui MK (December 2010). "Silver nanoparticle applications and human health". Clin. Chim. Acta 411 (23–24): 1841–8. doi:10.1016/j.cca.2010.08.016. PMID20719239.
-
^ Qin, Yimin (2005). "Silver-containing alginate fibres and dressings". International Wound Journal 2 (2): 172–6. doi:10.1111/j.1742-4801.2005.00101.x. PMID16722867.
-
^ Hermans MH (2006). "Silver-containing dressings and the need for evidence". The American journal of nursing 106 (12): 60–8; quiz 68–9. doi:10.1097/00000446-200612000-00025. PMID17133010.
-
^ Chopra, I. (2007). "The increasing use of silver-based products as antimicrobial agents: a useful development or a cause for concern?". Journal of Antimicrobial Chemotherapy 59 (4): 587–90. doi:10.1093/jac/dkm006. PMID17307768.
-
^ a b Atiyeh BS, Costagliola M, Hayek SN, Dibo SA (2007). "Effect of silver on burn wound infection control and healing: review of the literature". Burns 33 (2): 139–48. doi:10.1016/j.burns.2006.06.010. PMID17137719.
-
^ Lansdown AB (2006). "Silver in health care: antimicrobial effects and safety in use". Current Problems in Dermatology 33: 17–34. doi:10.1159/000093928. PMID16766878.
-
^ Holmstrup, P (1991). "Reactions of the oral mucosa related to silver amalgam: a review". Journal of Oral Pathology & Medicine 20 (1): 1–7. PMID2002442.
-
^ Trop, Marji, Michael Novak, Siegfried Rodl, Bengt Hellbom, Wolfgang Kroell, and Walter Goeseeler (2006). "Silver-coated dressing acticaot caused raised liver enzymes and argyris-like symptoms in burn patient". The Journal of Trauma, Injury, Infection and Critical Care 60 (3): 648–652. doi:10.1097/01.ta.0000208126.22089.b6.
-
^ Parkes, A. (2006). "Silver-coated dressing Acticoat". Journal of Trauma-Injury Infection & Critical Care 61 (1): 239–40. doi:10.1097/01.ta.0000224131.40276.14.
-
^ Different sizes of colloidal gold particles.
-
^ Bernhard Wessling, Conductive Polymer / Solvent Systems: Solutions or Dispersions?, 1996 (on-line here)
-
^ University of Edinburgh School of Physics: Colloids (mentions Elixir of Life) 20.^ Paul Mulvaney, University of Melbourne, The beauty and elegance of Nanocrystals, Use since Roman times
-
^ C. N. Ramachandra Rao, Giridhar U. Kulkarni, P. John Thomasa, Peter P. Edwards, Metal nanoparticles and their assemblies, Chem. Soc. Rev., 2000, 29, 27-35. (on-line here; mentions Cassius and Kunchel)
-
^ S.Zeng et al. (2011). "A review on functionalized gold nanoparticles for biosensing applications". Plasmonics 6 (3): 491-506. doi:10.1007/s11468-011-9228-1.
-
^ a b Sharma, Vivek; Park, Kyoungweon; Srinivasarao, Mohan (2009). "Colloidal dispersion of gold nanorods: Historical background, optical properties, seed-mediated synthesis, shape separation and self-assembly". Material Science and Engineering Reports 65 (1–3): 1–38. doi:10.1016/j.mser.2009.02.002.
-
^ a b V. R. Reddy, "Gold Nanoparticles: Synthesis and Applications" 2006, 1791, and references therein
-
^ Michael Faraday, Philosophical Transactions of the Royal Society, London, 1857
-
^ Gay-Lussac (1832). "Ueber den Cassius'schen Goldpurpur". Annalen der Physik 101 (8): 629–630. Bibcode 1832AnP...101..629G. doi:10.1002/andp.18321010809.
-
^ Berzelius, J. J. (1831). "Ueber den Cassius' schen Goldpurpur". Annalen der Physik 98 (6): 306–308. Bibcode 1831AnP....98..306B. doi:10.1002/andp.18310980613.
-
^ Faraday, M. (1857). "Experimental Relations of Gold (and Other Metals) to Light,". Philos. Trans. R. Soc. London 147: 145. doi:10.1098/rstl.1857.0011.
-
^ Zsigmondy, Richard (December 11, 1926). "Properties of colloids". Nobel Foundation. Retrieved 2009
-
^ S.Zeng et al. (2012). "Size dependence of Au NP-enhanced surface plasmon resonance based on differential phase measurement". Sensors and Actuators B: Chemical. doi:10.1016/j.snb.2012.09.073.
-
^ J. Turkevich, P. C. Stevenson, J. Hillier, "A study of the nucleation and growth processes in the synthesis of colloidal gold", Discuss. Faraday. Soc. 1951, 11, 55-75.
-
^ J. Kimling, M. Maier, B. Okenve, V. Kotaidis, H. Ballot, A. Plech, "Turkevich Method for Gold Nanoparticle Synthesis Revisited", J. Phys. Chem. B 2006, 110, 15700-15707.
-
^ a b G. Frens, "Particle size and sol stability in metal colloids", Colloid & Polymer Science 1972, 250, 736-741.
-
^ a b G. Frens, "Controlled nucleation for the regulation of the particle size in monodisperse gold suspensions", Nature (London), Phys. Sci. 1973, 241, 20-22.
-
^ BK Pong et al. J. Phys. Chem. C, 111 (17), 6281 -6287, 2007. New Insights on the Nanoparticle Growth Mechanism in the Citrate Reduction of Gold(III) Salt: Formation of the Au Nanowire Intermediate and Its Nonlinear Optical Properties
-
^ M. Brust; M. Walker; D. Bethell; D. J. Schiffrin; R. Whyman (1994). "Synthesis of Thiol-derivatised Gold Nanoparticles in a Two-phase Liquid-Liquid System". Chem. Commun. (7): 801. doi:10.1039/C39940000801.
-
^ Manna, A.; Chen, P.; Akiyama, H.; Wei, T.; Tamada, K.; Knoll, W. (2003). "Optimized Photoisomerization on Gold Nanoparticles Capped by Unsymmetrical Azobenzene Disulfides". Chem. Mater. 15 (1): 20–28. doi:10.1021/cm0207696.
-
^ S.D. Perrault; W.C.W. Chan (2009). "Synthesis and Surface Modification of Highly Monodispersed, Spherical Gold Nanoparticles of 50-200 nm". J. Am. Chem. Soc. 131 (47): 17042–3. doi:10.1021/ja907069u. PMID19891442.
-
^ Jianling Zhang; Jimin Du; Buxing Han; Zhimin Liu; Tao Jiang; Zhaofu Zhang (2006). "Sonochemical Formation of Single-Crystalline Gold Nanobelts". Angew. Chem. 118 (7): 1134–7. doi:10.1002/ange.200503762.
-
^ "Colloidal gold, a useful marker for transmission and scanning electron microscopy" by M Horisberger Journal of Histochemistry and Cytochemistry Volume 25, Issue 4, pp. 295-305, 04/01/1977 [1] "
-
^Staphylococcal protein a bound to colloidal gold: A useful reagent to label antigen-antibody sites in electron microscopy", by Egidio L Romanoa and Mirtha Romanoa. Immunochemistry Volume 14, Issues 9-10, September–October 1977, Pages 711-715, doi:10.1016/0019 2791(77)90146-X
-
^ Simultaneous visualization of chromosome bands and hybridization signal using colloidal-gold labeling in electron microscopy [2]
-
^ Double labeling with colloidal gold particles of different sizes
-
^ Amelioration of collagen-induced arthritis in rats by nanogold.
-
^ "BMJ case reports: Chrysiasis"
-
^ Drug Reference for EMS Providers, Richard K.Beck, 2002, pages 164-165: auranofin and Aurothioglucose side effects & overdose
-
^ Auranofin complete list of warnings,precautions and reactions various inflammations
-
^ Aurothioglucose Suspension adverse:
-
^ Gold sodium thiomalate: adverse effects including allergy to gold, tolerance to gold decreasing with age, skin and renal complications.
-
^ Therapeutic possibilities of plasmonically heated gold nanoparticles.
-
^ Paclitaxel-Functionalized Gold Nanoparticles Jacob D. Gibson, Bishnu P. Khanal, and Eugene R. Zubarev J. Am. Chem. Soc. 2007, 129, 11653-11661 doi:10.1021/ja075181k
-
^ Qian, Ximei. "In vivo tumor targeting and spectroscopic detection with surface-enhanced Raman nanoparticle tags." Nature Biotechnology. 2008. Vol 26 No 1.
-
^ Hainfeld, James et al. "The use of gold nanoparticles to enhance radiotherapy in mice." Phys. Med. Biol. 2004. Vol 49 N309-315
-
^ McMahon, Stephen et al. "Biological consequences of nanoscale energy deposition near irradiated heavy atom nanoparticles." Nature Scientific Reports
-
^ Guo T, Nikolaev P, Rinzler D, Tomanek DT, Colbert DT, Smalley RE (1995). "Self-Assembly of Tubular Fullerenes". J. Phys. Chem. 99 (27): 10694–7. doi:10.1021/j100027a002.
-
^ Guo T, Nikolaev P, Thess A, Colbert DT, Smalley RE (1995). "Catalytic growth of single-walled nanotubes by laser vaporization". Chem. Phys. Let. 243: 49. Bibcode 1995CPL...243...49B. doi:10.1016/0009-2614(95)00825-O.
-
^ Robert Eason - Pulsed Laser Deposition of Thin Films: Applications-Led Growth of Functional Materials Wiley-Interscience | 2006 | ISBN: 0471447099
-
^ Kuang S, Doran SA, Wilson RJ, Goss GG, Goldberg JI (2002). "Serotonergic sensory-motor neurons mediate a behavioral response to hypoxia in pond snail embryos". J. Neurobiol. 52 (1): 73–83. doi:10.1002/neu.10071. PMID12115895.
-
^ Valcavi R, Riganti F, Bertani A, Formisano D, Pacella CM. (2010). "Percutaneous Laser Ablation of Cold Benign Thyroid Nodules: A 3-Year Follow-Up Study in 122 Patients". Thyroid. 20:11.
-
^ Pacella CM , Francica G , Di Lascio FM , Arienti V , Antico E , Caspani B , Magnolfi F , Megna AS , Pretolani S , Regine R , Sponza M , Stasi R . (giugno 2009). "Long-term outcome of cirrhotic patients with early hepatocellular carcinoma treated with ultrasound-guided percutaneous laser ablation: a retrospective analysis". J Clin Oncol. 16:2615-21.
*Niniejsze opracowanie stanowi komentarz popularno-naukowy wybranych informacji o istocie i działaniu nanocząsteczek ze światowej i krajowej literatury. Preparaty nanocząsteczkowe nie są lekiem, suplementem diety i/lub żywnością specjalnego przeznaczenia. Ich użycie zależy wyłącznie od inwencji kupującego. Ewentualne użycie w celach leczniczych należy koniecznie konsultować z lekarzem lub uprawnionym terapeutą.